Ha 1,2-4.12-17

Dialog między Prorokiem a Panem
Pierwsza lamentacja
1 2 Dokądże, Panie, wzywać Cię będę - a Ty nie wysłuchujesz? Wołać będę ku Tobie: Krzywda [mi się dzieje]! - a Ty nie pomagasz?* 3 Czemu każesz mi patrzeć na nieprawość i na zło spoglądasz bezczynnie? Oto ucisk i przemoc przede mną, powstają spory, wybuchają waśnie. 4 Tak więc straciła Tora* moc swoją, sprawiedliwego sądu już nie ma; bezbożny bowiem gnębi uczciwego, dlatego wyrok sądowy ulega wypaczeniu.
Druga lamentacja
12 Czyż nie jesteś odwieczny, o Panie, Boże mój Święty, który nie umierasz?* Na sąd go* przeznaczyłeś, o Panie, Skało moja, zachowałeś dla wymiaru kary. 13 Zbyt czyste oczy Twoje, by na zło patrzyły, a nieprawości pochwalać nie możesz. Czemu jednak spoglądasz na ludzi zdradliwych i milczysz, gdy bezbożny połyka uczciwszego <od siebie>? 14 Obchodzi się on* z ludźmi jak z rybami morskimi, jak z pełzającymi zwierzętami, którymi nikt nie rządzi. 15 * Wszystkich łowi na wędkę, zagarnia swoim niewodem albo w sieci gromadzi - krzycząc przy tym z radości. 16 Przeto ofiarę składa* swojej sieci, pali kadzidło niewodowi swemu, bo przez nie zdobył sobie łup bogaty, a pożywienie jego stało się obfite. 17 Ciągle na nowo zarzuca swe sieci*, mordując ludy bez litości.


Przypisy

1,2 - Skarga Proroka zaniesiona do Pana w imieniu ludu na ucisk i niesprawiedliwość panującą wewnątrz kraju.
1,4 - Tzn. Prawo Mojżeszowe.
1,12 - "Nie umierasz" - tekst popr.; hebr.: "nie pomrzemy"; "go" - odnosi się do narodu Chaldejczyków.
1,14 - Tekst popr.; hebr.: 2 osoba.
1,15 - Wspaniały obraz postępowania wrogów po zajęciu kraju.
1,16 - Wyrażenie przenośne: oznacza ubóstwianie własnej potęgi przez Chaldejczyków.
1,17 - Inni popr. wg tekstów z Qumran: "Stale dobywa miecza".

Zobacz rozdział